Biden-Trump Rövanşı Neden Bitmiş Bir Anlaşma Değil?

Cumhurbaşkanlığı derbisi söz konusu olduğunda, deneyimli anketörler, stratejistler ve siyasetçiler midilli oynamayı severler. Çeşitli padokların (Cumhuriyetçi ve Demokrat toplantılarının arka odaları; TV haber kanallarının yeşil odaları) etrafında dolaşırlar ve saha hakkında hüküm verirler. Asa Hutchinson? “Başlangıç ​​kapısından asla çıkamayacak.” Chris Christie? “Çamurlu bir yolda iyi koşar ama her zaman öndeki atın gerisinde kalır.” Robert F.Kennedy Jr.? “Muhtemelen sakat kalacak.”

Bununla birlikte, tüm bu erken şikelere rağmen, dört yıllık başkanlık at yarışı, ilk ön seçime dokuz ay kala, hâlâ çok uzakta. Ve bahisçilerin önceki yarışmalara uzun uzun ve dikkatli bir şekilde bakması gerekir. Tarih, erken tökezleyen “kesin bahisler” ile doludur (Jeb Bush akla geliyor) – siyasi safkanlar olarak ortaya çıkan tecrübesiz ulusal adaylardan bahsetmiyorum bile (adlı birkaç uzun atış hatırlayın). Jimmy Carter, barack obama, ve evet, Donald Trump). Mevcut alanı boyutlandırırken akılda tutulması gereken önemli örneklerdir.

Peki, bugün padokta dururken, 2024 hakkındaki geleneksel bilgelik nedir?

Amerikalı seçmenler tam da işlerin bundan daha kötüye gidemeyeceğini düşünürken, giderek artan bir şekilde şu acı gerçekle yüzleşiyorlar: Joe Biden ve Trump muhtemelen kendi partilerinin adayları olacak. Kimse bu devam filmini istemedi ve 2020’deki eşleşmeden bile daha çirkin olacağı garanti. Hiç kimse, etrafta sendeleyerek dolaşan ve birbirlerine “Beyaz Saray çimlerimden defol!”

Her adayın destekçileri arasında, adamlarının kusurlu olmasına rağmen diğerini yenebileceğine dair genel bir kabul var gibi görünüyor. Ama dünyanın en büyük demokrasisinde bu, acınası derecede düşük bir çıta. Bu sunabileceğimiz en iyi şey mi? Açıkçası, cevap hayır.

Cumhuriyetçiler, neredeyse bir asırdır ilk kez başkanlığı, Meclis ve Senato’nun kontrolünü kaybeden (Grover Cleveland, kimse var mı?) dört kez suçlanmak, GOP için en iyi standart taşıyıcı değil. Ancak parti liderleri, Birinci Zorba’dan ölümcül bir korku içindedir. Ve nasıl bombaladığına bakarak Ron DeSantis ulusal anketlerde onu durduramayacakları sonucuna vardılar bile.

Bu arada demokratlar, fiziksel olarak bocalayan ve kim zaten tutar tarihteki en eski seçilmiş aday unvanı – sadece kas ve bilye bölümünde daha fazlasını kaybedecek. (Ronald Reagan, 1989’da görevden ayrıldığında neredeyse 78 yaşındaydı – bugün Biden’ın olduğundan yaklaşık iki yaş küçüktü.) Yine de Demokratlar, “kaçınılmaz” görevdeki adayı desteklemek için istifa etmiş görünüyor.

Ve bu bir utanç. Çünkü Biden’ın kararının kibri, temelde “Başladığım şeyi bitirmek için tekrar koşuyorum çünkü başka kimse bitiremez” demesidir. Bu bir sürü gübre. 80 yaşında yeniden seçilmek için koşarak, hiçbir Demokratın başladığı işi bitirememesini sağlıyor olabilir.

Hive’da daha önce belirttiğim gibi, 2020’nin o tehlikeli döneminde Biden doğru adaydı. Mevcut seçenekler göz önüne alındığında ona oy verdim. Ve sonuçlar göz önüne alındığında, geriye dönüp bakıldığında, Trump’ı yenebilecek tek Demokrat olabileceği oldukça açık görünüyor. Ama o bile kampanya sırasında olmayı planladığını söyledi. bir “geçiş” başkanı. Ve yeni bir şeye bakılırsa Washington Post anket, partisinin savaş alanı eyaletlerindeki tabandan aktivistlerinin çoğu, en iyi ihtimalle gönülsüz destekçilerdir. Cumhurbaşkanı’na göre, Postalamak, Hatta “Demokratlar arasında yeniden aday gösterme konusunda Trump, Obama ve [Bill] Clinton partilerinden almıştı.”

Nancy Pelosi, eski Meclis Başkanı bize bunu nasıl yaptığınızı gösterdi: Zarafet, duyarlılık ve bir tür hakim emriyle kenara çekilin. Dahası, Biden’dan çok daha güçlü bir iddiası vardı ve yerini değiştirmesi zor olurdu. Ve partisinin genç, çeşitli, yetenekli liderlere sahip olduğuna ve ülkenin büyüyen demografisini temsil etmeye hazır olduğuna dair bir işaret göndermenin önemini anladı.

Mesajı: Altın saati alın. Çıkış aşaması sola. Mirasınızı sağlamlaştırın. Batonu geç.

Ama Biden her şeyi riske atacak. Çünkü o ve danışman çevresi, şu anda ulusa liderlik edebilecek tek Demokratın kendisi olduğuna inanıyor. İroni – ve utanç – her şey düşünüldüğünde, son iki küsur yılda oldukça iyi bir başarı kaydı oluşturdu – bu, daha genç, daha canlı bir Demokrat biletin devam etmesi için harika olurdu.

Ama bakın millet, yıpranmış bir Bidenizm’i ödünç alacak olursak, 2020’yi tekrar etmemiz kaçınılmaz değil.

Adayları tespit etmekten hâlâ bir yıldan fazla uzaktayız. Bu, Biden’ın kötü haber alması için çok zaman. Bu, Trump’ın ikinci, üçüncü ve belki de dördüncü bir suçlamaya maruz kalması için çok zaman. Ve ulusal anketler ne derse desin, 2024’teki ilk birkaç ön seçim yarışı hızla ve tamamen yeniden şekillendirebilir. 1992’de Bill Clinton adında bir Arkansas valisi birdenbire ortaya çıktı. 2016 yılının başında, Ted Cruz– evet, Ted Cruz – Iowa parti toplantılarını kazandı, ardından Wisconsin dahil 10 eyaleti daha ele geçirdi.

Bu yüzden DeSantis, Christie, Hutchinson’a tavsiyem, Chris Sununu, Nikki Haley, Tim Scott, Gavin Newsom, Phil Murphy, Gretchen Whitmer, Pete Buttigieg, Amy Klobuchar, Vivek Ramaswamy, Mike Pence, Kamala Harris-eşit Tucker Carlson—ve diğerleri, şu: Gallup’u unutun ve dört nala koşmaya devam edin. Çünkü seçmenler, Biden’ın veya Trump’ın kaybeden olabileceğini hissettikleri anda, sıcak bir anda at değiştirecekler.

Ve olası bir bağımsız adaylık konusunda incileri tutanlara, “Daha iyi bir aday bulun” diyorum.