“Ergenliği Üstesinden Alamıyoruz”: Penn Badgley Ortaokul Öfkesi ve Çocuk Psikolog Olarak Alternatif Yaşamı Üzerine

o kadar derin ki Penn BadgleyNoHo’daki havadar öğle yemeğimizin bile, kısmen bir açık hava yemek kulübesine yerleştirilmiş olsa bile, iki gün sonra onu Deux Moi’ye indirmeye yetecek kadar çift çekime yol açtığı kültürel psişeye kazınmış yüzü. üç O hafta Lonely Boy görüldüğüne dair haberler çıktı. Belli bir yaştaki en kayıtsız New Yorklular için bile, Badgley’i şehirde ve dışarıda tanımak, içeriden bir şakaya erişmek veya devam eden bir olayda yerinizi talep etmek gibi geliyor. Dedikoducu kız preteen hayallerinizin canlı aksiyon rol oyunu. Dan Humphrey’nin en parlak döneminde büyümüş binyıllar için Penn Badgley’i görmenin gençliğimizi hatırlatmak olduğunu söylemek tamamen abartı değil.

Badgley için, çocukluğunun bu tür kriyojenik donması, post-İyi oyun kariyer—bir adam, uluslararası çapta cani sürüngen Joe Goldberg’e tam anlamıyla boyun eğmekten ne kadar daha fazla dönebilir? Sen? Bu yaz, 35 yaşındaki aktör gönülsüzce nostaljiye yöneliyor ve yeni bir şey deniyor (ve belki de gerçek bir Brooklyniter yayını yerine getiriyor): podcasting.

Stitcher’da geçen ay piyasaya sürüldü, ezilmiş Badgley’nin sizi ölümünüze kadar cezbedebilecek sesinden ve ortaokulun dehşetiyle ilgili dinleyiciler tarafından gönderilen hikayelere göz atmak için ünlü arkadaşların Rolodex’inden yararlanıyor. Bununla birlikte, ilginç hale gelen yer, konuşmaların oldukça kişisel bir alana sıçrama tahtası olduğu zamandır. Leighton Meester Hollywood’un çarpık yaş kavramlarını yansıtan, Drew Barrymore Erken şöhretle edindiği deneyimleri, ebeveynliğin günlük zorluklarıyla karşılaştırıyor. Gösteriyi arkadaşlarıyla birlikte sunan Badgley Nava Kavelin ve Sophie Ansari, bir çocuk yıldız olarak kendi deneyimlerine göndermelerle gösteri boyunca hafif bir karanlık köşesi sağlıyor. Badgley’in röportajımız boyunca açıkça ortaya koyduğu gibi, ergenlik konusu, hayatınızın geri kalanını anlamak için incelenmesi gereken bir başlangıç ​​hikayesi olduğu için, eğlenceli ve verimli bir hafıza şeridi malzemesi değildir.

Aşağıda, Vanity Fair Badgley ile yeni ortamı, ergenliğe saplantılı olduğumuz yanlış yönler ve 12 yaşındaki Penn’in nasıl biri olduğu hakkında konuşuyor.

Vanity Fuarı: Pekala Penn, her zaman bir podcast yayıncısı olmak istedin mi?

Penn Badgley: Bir süredir bununla ilgileniyordum; Ben çok podcast dinleyicisiyim. radyolab—sadece en sevdiğim podcast değil. Edebiyat ve gazetecilik alanındaki hayatımdaki en etkili çalışmalardan biri. Demek istediğim, bu bir podcast, yani edebiyat değil, ama değil olumsuzluk Edebiyat.

Vay canına, sen bir radyolab aşırı hayran.

Dinlerken düzenli olarak ağlarım. Son 10 yılda bana zor zamanlar yaşattı. Benim için bu kadar etkili olmakla aynı nefeste atıfta bulunacağım tek iki şey D’Angelo ve Radyolab. Tekil bir aşka sahip olduğum tek iki şey onlar. Diğer her şey ılımlı.

Podcast’leri genellikle ne zaman dinlersin?

Aslında arka planda dinlemiyorum. Oturuyorum ve dinliyorum. Bir uyarı bulaşıkları yıkıyor. Pandemi döneminde bulaşık makinemiz uzun süre bozuldu, bu yüzden bir sürü bulaşık yıkadım. Bu benim için pandeminin bir anısı, podcast’leri dinlemek, bulaşıkları yıkamak ve eve geri dönmek. Radyolab.

Her bölümü dinlediğini düşünüyor musun?

Ah, ben bilmek Sahibim. Bahse girerim en az %40’ını iki veya daha fazlasını dinlemişimdir. İki hafta önce “Debatable” adlı bir bölümü yeniden dinledim ve yine ağladım. Sadece söylüyorlar – ah! Sonik ses düzenlemesi ve gazetecilik hikaye anlatımı ve bilimsel araştırmanın bu karışımı, çok şefkatli ve empatik, hassas ve cesurlar. Birçok yönden çok meta.

Podcasting, seslendirme çalışmanıza dayalı olarak da çok anlamlıdır. Hepsinden çok şey yapıldı yaptığın anlatım Sen. Ayrıca çocuk oyuncu olarak ilk çalışmanızın seslendirme yapmak olduğunu okudum. Sesinin özel olduğunu ilk ne zaman fark ettin?

Bunu söylemen komik. Eğer bu doğruysa, şimdi farklı bir şekilde anlıyorum. Sözlerini almak için sesimin özel olduğunu düşünmedim. Ama şarkı söylemeyi hep sevdim. O benim ilk aşkımdı. Ve bence hassas bir anlatımın gücü – bu çok hoş bir şey, bilirsiniz. Yakın zamana kadar kendimi gerçekten bir anlatı yeteneğine sahip olarak düşünmüyordum.

yolu merak ediyorum ezilmiş pop kültürünün çoğu lise, resmi gençlik moduna sabitlendiğinde ortaokul deneyimine odaklanır. Ergenliğin bu özel bölümünde ilginizi çeken ne oldu?

12 yaşıma dönersem, birçok yönden şimdi neredeyse aynı hissediyorum. Sanki, çocukluk değil, hala aynı ömür gibi geliyor. Aynı zihinsel alan. Ergenliğe girdikten sonra, birçok yönden aynı kalan birdenbire bilince sıçrayan parçalarınız vardır.