‘The Crown’ Sezon 5, Trajediye Zorlayıcı Bir Başlangıçtır

Bir yatla ne kadar ilgilenirsin? Netflix’in beşinci sezonunu izlerken aklınızda bulundurmanız gereken büyük bir soru bu. Taç (prömiyer 9 Kasım), bu da tematik olarak yoğun bir şekilde kullanılıyor. SS Britanya, İngiliz kraliyet ailesinin eski seyir gemisi. Gösterinin sert metaforunda, Britanya monarşinin kendisini temsil eder: birkaç kişi tarafından sevilen ve daha birçokları tarafından gereksiz ve hatta ürkütücü bir hoşgörü olarak görülen büyük eski bir şey.

Bu heybetli gemi nasıl yaşını gösteriyorsa, şimdilerde zarafetle oynanan Kraliçe II. Elizabeth de yaşını gösteriyor. Imelda Staunton. Sezon, kraliçenin 60’lı yaşlarında olduğu ve zamana ayak uydurmakta zorlandığı 1990’ların başında ve ortasında (kabaca) geçiyor. Ülkenin dikkatinin çoğu onun üzerinde değildi: Magazinler ve dedikoduya aç halk, evliliğinden mutsuz olan Prenses Diana’nın davalarına ve sıkıntılarına odaklandı. Charles (daha sonra Galler Prensi) ve yalnız, dikkatle incelenen hayatının kısıtlamalarına karşı fena halde sürtünüyordu. Ancak Kraliçe Elizabeth, mevsim ilerledikçe artan dar görüşlülükle yaptığı gemiyi hala yönetiyordu.

Uzun zamandır izleme oyunu oldu Taç hangi yaratıcının olduğunu anlamak için Peter Morgan ve yazarları bu son derece gülünç insanları düşünüyor. Gösteri, ağarmış geleneğe buğulu bağlılığıyla kölece kralcılık, maudlin ve utanç verici mi? Ara sıra. Göz kırpan dinozorlara ve ayaklar altında çiğnedikleri zavallı sofistikelere kınayıcı, sansasyonel bir bakış mı? Bazen de evet. Beşinci sezon, dizinin Elizabeth ve ekibinin merhameti ve uyumu reddettiği çıldırtıcı yollara sert bir bakış açısı getirdiğinde gerçekten çınlıyor. Ama aynı sıklıkta, daha sık olmasa da, Taç konularına sıcak bakar, onları saygılı ve sevecen bir ışıltıyla yıkar.

Sezon özellikle Charles’a düşkün. Atılgan tırmık olduğunda nasıl olmasın Dominik Batı rolde mi Charles ve Diana’nın evliliğinin temel ikilemlerinden birinin gösterisini çalan ne kadar aptalca bir oyuncu seçimi. Charles’ın – Diana’nın sıradan çekiciliğiyle karşılanan – West tarafından somutlaştırıldığı zaman, gerçek Charles’ın tuhaf sertliği nerede? Sanırım görünüşe odaklanmak biraz kaba, ama bütün bir sezonu izlemek garip. Taç Charles’ın damızlık olduğu bir şey.

Tasvir gerçek hayat için ne kadar doğru olursa olsun, bu sezonun Charles’ı sempatik bir figür. Monarşiyi umutsuzca modernite gibi bir şeye sürüklemek istiyor, annesiyle ailenin eskimiş kamusal imajı hakkında tartışıyor. Gösterinin dar boşluğunda, Charles’ı hikayenin kahramanından biri olarak görmemek zor, bu gülünç kuruma dahil olan ve değişmesi gerektiğini anlayan birkaç kişiden biri – bu değişiklikler daha kozmetik olsun ya da olmasın. gerçekten yapısal. Hatta bir bölüm Charles’ın bazı gençlerle yaptığı break dansla sona ererken, başlık kartları onun sivil başarılarını açıklıyor.

Charles kendini derinden adamıştır. Camilla (Olivia Williams), özellikle tüm tampon olayının çileden çıkaran medya fırtınası yoluyla. (Eğer aşina değilseniz, bakın.) Bu da Diana’yı bu iki ruh eşini birbirinden ayıran kötülüğün bir parçası gibi gösteriyor. Sezon kesinlikle kendi tarzında Diana’ya sempati duysa da bu pek adil gelmiyor. Elbette, bu noktada tüm dizinin temel varlık nedeni o, bu da rolü onu oynamaya cesaret eden her oyuncu için zorlu bir sorumluluk haline getiriyor.

Oldukça kolay, büyük Elizabeth Debicki çivile. Halkın Diana’sının sıkılmış çekiciliğini, tanıdık çarpık boyun pozunu, o kederli güvercinin kuklasında konuşurken o kadar bilgili ve musallat olan aşağıya doğru bakışını tam olarak kalibre ediyor. Debicki’nin Diana’nın ölüme mahkûm ilişkisinden kalan son yıllarının acınası iniş ve çıkışlarında gezinmesini izlemek her zamankinden biraz sabunlu bir zevk. Hasnat Han (Hümayun Said) milyarder ile tomurcuklanan dostluğuna Muhammed El Fayed (ustalık Selim Şafak), nihai sevgilisi Dodi Fayed’in babası (Halid Abdullah).

Bununla birlikte, gösterinin Diana’nın kahverengi erkeklerle olan ilişkilerini (biri sezon içinde gerçekleşen, diğeri önceden haber verilen) ele alma biçiminde tuhaf bir italik var: farkının her zaman çok küçük bir göstergesi. Gösteri, Diana saf bir şekilde bir kadına güvendiğinde, bu çekiciliği neredeyse bir zayıflığa dönüştürüyor. işbirlikçi Martin Beşir (Prasaana Puwanarajah), prensesle yaptığı dönüm noktası televizyon röportajı, uzun zamandır gerçek olarak açıkça ifade edilen bir komplo teorisiyle örtülmüştür. Taç.